شمیم یاس

السلام علیک یا رسول الله یا رحمۀ للعالمین، السلام علیک یا صادق آل محمدسلام ای گل خاتم المرسلینمصفا شده از تو عرش برینبهشت خدا جلوه ی روی توشب عارفان چله ی موی توشکفته ز چشمت گل رازقیولای تو سرلوحه ی عاشقیشبستان قلب تو خلد برینرواق نگاه تو حشر آفرینبه گرد سرت ای مه دلنشینپرد روز و شب روح روح الامین***از عرش پیام سرمدی آوردندبـه بـه چـه مه زبانزدی آوردنددر روز ولادت امام صادقیک دسته گل محمدی آوردند***عيد ميلاد شه كون و مكان است امروزقلزم رحمت حق، موج زنان است امروزجلوه ذات احد در رخ احمد پيداوحدت عاشق و معشوق عيان است امروزپايكوبان همه ذرات زمينند و زماندست افشان همه كون و مكان است امروزآسمان ديده حسرت به زمين كرده فرازخاك بر عرش برين نور فشان است امروزخاكيان را سزد ار ناز بر افلاك كنندكه زمين پايگه جان جهان است امروزشه لولاك به صد طنطنه و عز و جلالبه جمال ازلى نور فشان است امروزاى كه بر سر زده‏اى افسر «كرّمنا» راجان به طوف حرمت رقص كنان است امروزاى كريمى كه تويى رحمت حق بر دو جهانسيل حاجات به سوى تو روان است امروزاى كه در شأن تو نازل شده قرآن مجيدكى مرا در خور مدح تو بيان است امروزچونكه فرياد رسم در دو جهان مهر نبى استبه تولّاى تو جان، جامه‏دران است امروزساغرى از مى وحدت بچشانم ساقىكه دل از جذبه عشقت به فغان است امروزفقر فخرى چو به لب راند شه كون و مكانجشن درويشى بى‏پا و سران است امروز***رحمت بودن پیامبر صلی الله علیه وآله وسلمقرآن کریم در مورد رسول اکرم صلی الله علیه وآله وسلم می فرماید:«وَما أَرْسَلْناكَ إِلاَّ رَحْمَةً لِلْعالَمِينَ»، (سوره انبیاء، آیه 107)، ما تو را جز براى رحمت جهانيان نفرستاديم.در این مبارکه به رحمت عام وجود پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم، اشاره شده است. شمیم یاس...

السلام علیک یا علی بن موسی الرضا***کار تو همه مهر و وفا بود، رضا جانپاداش تو، کی زهر جفا بود، رضا جانآن لحظه که پرپر زدی و آه کشیدیمعصومه مظلومه کجا بود رضا جان؟بر دیدنت آمد چو جوادت ز مدینهسوز جگرش، یا ابتا بود رضا جانتنها نه جگر، شمع‌صفت شد بدنت آبکی قتل تو این گونه روا بود، رضا جانتو ناله زدی، در وسط حجره و زهرابالای سرت نوحه‌سرا بود رضا جانیک چشم تو در راه، به دیدار جوادتچشم دگرت کرب و بلا بود، رضا جانجان دادی و راحت شدی از زخم زبان‌هااین زهر، برای تو شفا بود رضا جاناز آتش این زهر، تن و جان تو می‌سوختاما به لبت، ذکر خدا بود رضاجانروزی که نبودیم در این عالم خاکیدر سینه ما، سوز شما بود رضا جاناز خویش مران «میثم» افتاده ز پا راعمری در این خانه گدا بود رضا جانغلامرضا سازگار***آسمان زیر پرت بود زمین افتادییک عبا روی سرت بود زمین افتادینه صدای تو به گوش کسی آن روز رسیدنه کسی دور و برت بود زمین افتادیصورتت خاکی و دستار و عبایت خاکیمادرت در نظرت بود زمین افتادیزهر از جان تو آقا جگرت را می‌خواستآتشی بر جگرت بود زمین افتادیناله می‌کرد جوادت به سرش می‌زد آهاشک در چشم ترت بود زمین افتادیمثل یک مار گزیده به خودت پیچیدیخوب شد که پسرت بود زمین افتادیولی افسوس به میدان دل خون برد حسیننیزه از پشت زدند و به زمین خورد حسین***ای دل غمزده برخیز و بیا گریه کنیموقت آن است که با اهل ولا گریه کنیمهمچو پروانه پر خویش به آتش بزنیمیا بسوزیم چنان شمعی و، یا گریه کنیمچون غریبان بنشینیم به بزم غم اوبر سر کوی غریب الغربا گریه کنیمگاه گل بوسه به خاک حرم او بزنیمگاه در خلوتی از اشک و دعا گریه کنیمعرشیان در غم او سوک نشینند بیاهمره عرش‌نشینان خدا گریه کنیمبه غریبی و غم و محنت او ناله زنیمبر دل شعله‌ور از شمیم یاس...